Πέμπτη 2 Απριλίου 2009



Κοιτώντας τη θάλασσα αγκαλιά
πιασμένοι χέρι-χέρι,
ανασκαλεύοντας το παρελθόν
και με αισιοδοξία για το μέλλον
αποκοιμήθηκαν με θέα την ανατολή...
Ξημέρωνε..
Μα ποιος να'ξερε πως δε θα'ταν ποτέ πια γι'αυτούς το ίδιο?

4 σχόλια:

Μαργαρίτα είπε...

Τι υπέροχη εικόνα!!!!

Κάθε στιγμή είναι μοναδική αγγελούδι μου. Ό,τι ζούμε είναι ανεπανάληπτο και πρέπει να του δίνουμε την αξία που του αρμόζει και να το εκτιμάμε για όσο διαρκεί... γιατί μέσα μας θα διαρκεί για πάντα!!!

Πολλά μαργαριταρένια φιλιά ***

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Ζαχαρένιε άγγελε! Καλό Πάσχα εύχομαι, με υγεία κι αγάπη!

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Ήρθε Μάϊος... όλα τα λουλούδια ανθισμένα, και συ, ακόμα, σωπαίνεις... Καλό μήνα!

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

......
..........
............ κι ακόμα....

Καλό καλοκαίρι! :)))