Δευτέρα 8 Μαρτίου 2010

Αχ...

Μ'ένα αερόστατο να πάμε στο φεγγάρι..
Ένα αεράκι να μας πάρει..


Απ'τα πιο όμορφα τραγούδια...

Απ'τους πιο όμορφους και μαγευτικούς -κατ'εμε- στίχους...


Περπάτησα πάρα πολύ και τα φτερά μου τα 'χω χάσει
Μα εσύ που δεν πατάς στη γη καν' την ψυχή μου να πετάξει
Μ' ένα αερόστατο να πάμε στο φεγγάρι ένα αεράκι να μας πάρει
Φωτιά και αέρας να κάνουμε δική μας τη μικρή ζωή μας

Είν' η καρδιά μου μια αυλή σ' ένα κελί που όλο μικραίνει
Μα εσύ που έχεις το κλειδί έλα και πες μου το γιατί
Σε κάποια θάλασσα που ο ήλιος τη ζεσταίνει το όνειρο μου ξαποσταίνει
Νερό και αρμύρα να κάνουμε δική μας τη μικρή ζωή μας

Έχω ένα κόμπο στο λαιμό και μια θηλιά που όλο στενεύει
Έλα και κάνε μουσική την τρέλα που με διαφεντεύει
Κι αν είναι οι νότες και οι λέξεις αφελείς τραγούδησε τες να χαρείς
Μ' ένα τραγούδι να κάνουμε δική μας τη μικρή ζωή μας...


Αφεθείτε στις σκέψεις και στα όνειρά σας...και ταξιδέψτε στη μαγεία των αισθήσεων...



1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Ελα να γινομαι δυο ζωα
σε μακρινους να πα με τοπους
οπυ τα πλασματα τα αθωα
θα μας φανταζονται γι ανθρωπους

Ακουσα μες στον υπνο σου
που κολυμπουσε ο κυκνος σου
τα δυο μας τα ονοματα
να αλλαζουν χιλια χρωματα

Τα χερια μου τ αδισταχτα
πιαναν την ανοιξη πριν φτασει
τα ματια σου τ ανυσταχτα
της ριχναν ανθη να χορτασει

Μου φυγε ενα συννεφακι
παει τη λυπη στα βουνα
ψαχνει να χτισει ενα σπιτακι
στο παντα και στο πουθενα

Οδ.Ελυτης
ΤΑ ΡΩ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ
Φανταζομαι πως θα σου αρεσουν αυτα τα αποσπασματα και ετσι ενιωσα την αναγκη να στα γραψω.........