Τετάρτη 17 Μαρτίου 2010

Mια ιστορία αγάπης...


Η γνωριμία τους τυχαία.
Πρόσωπα δανεικά, έδαφος ουδέτερο, ιδανικά κ αξίες στα κεφάλια τους.
Το ένιωσαν απ’ την πρώτη στιγμή.
Ήθελε να την κάνει δική του. Με κάθε τρόπο.
Όμως η συζήτηση τον απογοήτευσε λίγο. Τον έκανε να πιστέψει πως ήταν ακόμα αλλού..
Εκείνος ήθελε να ξεφύγει απ’ τον κλοιό που ο ίδιος έφτιαξε και παγιδεύτηκε.
Του άρεσε. Όμως δεν το έδειξε.
Προχωρούσε μπροστά μιλώντας με το φίλο του. Προσπαθούσε να καταλάβει αν είναι μόνη της. . Του άρεσε πολύ. Ήταν τόσο απόμακρη και απλησίαστη μες τη γλύκα της. Την κυρίευε μια σιγουριά! Αυτό τουλάχιστον έδειχνε.
Λίγο αργότερα οι δρόμοι τους χώρισαν……..κ τ΄ όνειρο;
Νόμιζαν πως ναυάγησε.


Μέρες όμως αργότερα η μοίρα τους έφερε στο ίδιο σταυροδρόμι. Το είχαν επιδιώξει άλλωστε.
Η ντροπή του δε φανέρωνε τίποτα.
Μα τα μάτια του…Αχ αυτά τα μάτια του…όλο πάνω της ήταν εκείνη τη βράδια.
Το είχε όμως μέσα του καλά φτιαγμένο το παραμύθι
……εκείνος κι εκείνη μαζί…..
Αμφιβολία και θέληση στον ορίζοντα…
φόβος και εμπόδια…
προτεραιότητες…
Κάπου μέσα σε όλα αυτά σφήνωσε κ ο έρωτας.
Το μόνο εμπόδιο η ζήλεια. Μα κι αυτή προσπαθούσε να τη νικήσει η αγάπη τους.

Πρωτόγνωρα συναισθήματα και για τους δυο.
Μια αγκαλιά. Ένα φιλί. Ένα βλέμμα.
Τι παραπάνω να ήθελαν? Ήταν ευτυχισμένοι :))

4 σχόλια:

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Και να είναι εύχομαι, πάντα Ευτυχισμένοι! :)

Καληνύχτα Αγγελάκι μου από Ζάχαρη! :)

O astegos aggelos... είπε...

Μόνο τέτοιες ευχές από δω κ μπρος:)))

Νικόλα,να μου πεις το μυστικό της συνταγής;)

Φιλάκια ζαχαρωτάααα....*

Ανώνυμος είπε...

NA EIΣAI ΠANTA KAΛA..

O astegos aggelos... είπε...

Σ'ευχαριστώ πολύ!!!
Εύχομαι σε όλους το ίδιο...:)