Πάει ένας χρόνος σήμερα απ'το "φευγιό" σου...
Έφυγες τόσο νωρίς από τούτο τον κόσμο...
Είχες τόσα πολλά να ζήσεις ακόμα...
Τί είναι 24 χρόνια ζωής μόνο?
Τίποτα μπροστά στην αιωνιότητα θα πει κανείς.
Κάποιος μου είπε: "Τι τον σκέφτεσαι?Ο Κώστας ΠΕΘΑΝΕ.Δεν ζει πια."
Εγώ πάλι λέω πως πεθαίνουν μόνο όσοι ξεχνιούνται.
Κι εσύ είσαι εδώ ακόμα, κι εξακολουθείς να ζεις κοντά μας.
Αδερφέ μου,μακάρι να σ'είχα στην αγκαλιά μου,να ήσουν δίπλα μου.
Όπως όλα αυτά τα χρόνια..Μου λείπεις τόσο πολύ γαμώτο!!!!!
2 σχόλια:
Δεν ξέρω ποιο είναι πιο δύσκολο, γι' αυτούς που φεύγουν ή γι' αυτούς που μένουν?..
Αν η φλόγα της αγάπης ζει στη καρδιά σου δεν ξεχνιέται και δεν φεύγει κανείς..
Ποτέ δεν ξεπερνάς τα γεγονότα αυτά..Ξεπερνάς τους φόβους που γεννιούνται μέσα απ'αυτά..
Άγγελε ψάξε στη ψυχούλα σου και φύλαξε κάλα τον Κώστα μέσα σου..Όλα τα συναισθήματα&τις εικόνες που έχεις γι' αυτόν.. Είναι κοντά σου &ας μην μπορείς να τον ακούσεις, να τον δεις...
Δεν ξέρω γι΄αυτούς που φεύγουν,πάντως γι'αυτούς που μένουν είναι αφάνταστα οδυνηρό!!
Είναι τόσο κοντά κ ΤΟΣΟ ΜΑΚΡΥΑ μου όμως....:(
Ο Κώστας πάντα θα είναι μέσα μου.
Σ'ευχαριστώ πολύ ex officio © 2008
για τα λόγια σου...
Φιλάκια πολλά!!!
Δημοσίευση σχολίου