-Τι νιώθω?
-Ναι.Τι νιώθεις?
-Τι νιώθω?
-Σταμάτα να επαναλαμβάνεις αυτό που λέω.
-Καλά.
-Τι καλά?Δεν έχει καλά.Πες μου τι νιώθεις.Σε νιώθω,δεν είσαι καλά τελευταία...
-Αφού με νιώθεις,τι ρωτάς?
-Θέλω να μου πεις εσύ η ίδια.Τι νιώθεις?
-Δε νιώθω.Δεν ξέρω τι νιώθω.
-Δε γίνεται αυτό.Όλοι κάτι νιώθουμε.
-Κενή.
-Τι κενή?
-Άδεια πως το λένε?!
-Σε νιώθω.
-Αν με ένιωθες,δεν θα ρωτούσες.
-Προσπαθώ να σε βοηθήσω.Δε θέλω να είσαι έτσι γιατί στενοχωριέμαι κι εγώ.
-Εσύ γιατί στενοχωριέσαι?
-Τι γιατί ρε?Γιατί σ'αγαπάω ρε χαζό.
-Μ'αγαπάς?
-Ναι. Κ το ξέρεις.
-Κ μη με λες χαζό.
-Καλά.
-Αγκάλιασε με.
Δεν είπαμε άλλες λέξεις...
.
.
.
.
.
.
.
...νιώθαμε.
4 σχόλια:
Πολλές φορές οι σιωπές έχουν πιο δυνατό ήχο.
Καλημέρα.
Ένας στίχος που τα λέει όλαααα:
«…and there’s silence that speaks so much louder than words…»
Καλημέρα Shades μου..
Φιλάκια πολλά;-)
το να είσαι κενός αλλά να νιώθεις γεμάτος είναι κάτι...το να μην είσαι κενός και να νιώθεις άδειος αυτό είναι δύσκολο...κι όσο έχεις γύρω σου ανθρώπους που με την σιωπή τους σε κάνουν να νιώθεις,τότε χαμογέλα! :) καλώς σε βρήκα (για ακόμα μια φορά αν θυμάμαι καλά) φιλιά!
Kαλά θυμάσαι αγγελόσκονη!!:-)
Κ ναι πρέπει να χαμογελάω, γιατί ευτυχώς έχω δίπλα μου ανθρώπους που με νοιάζονται πραγματικά..
Χαίρομαι πολύ για τη νέα σου κατάσταση..
Καλώς ήρθες κ πάλι!Πάντα καλοδεχούμενη!
Φιλάκια πολλά;-)
Δημοσίευση σχολίου