Feliz Navidad...!!!

Ξύπνησα με πολλή όρεξη σήμερα..Με μια χαρά ανεξήγητη..(Καλά μπορεί κ όχι;) )

Κάτι το χριστουγεννιάτικο κλίμα,
κάτι η χτεσινοβραδυνή μου έξοδος,
κάτι τα άτομα που είναι δίπλα μου,
κάτι κάποιος κάποτε ας μη τα πολυλογώ..

Λοιπόν βάζω 2 τραγουδάκια προσπαθώντας να σας μεταφέρω στον κόσμο μου κ να καταλάβετε λιγάκι σε τι ψυχολογία βρίσκομαι τώρα...
Ελπίζω να σας αρέσουν κ στο τέλος να φύγετε από εδώ με ένα χαμόγελο..σαν κ το δικό μου!!!

Καλή ακρόαση...




...Τhis year i gave it to someone special...




Feliz Navidad
Feliz Navidad
Feliz Navidad
Prospero Ano y Felicidad.

I wanna wish you a Merry Christmas
With lots of presents to make you happy
I wanna wish you a Merry Christmas
From the bottom of my heart!!!

Οι ευχές μου, όπως και τα φιλάκια μου, είναι για όοοολους σας...
Θα τα πούμε σύντομα...:)

X-mas!!!

Ω,ναι! Έρχονται Χριστούγεννα!!!

Κι εγώ όπως πάντα έντυσα το σπίτι μου στα γιορτινά...

και στόλισα

και τo δεντράκι μουυ!!!!!!!!

Σοκολατάκιααααα!!!!

Έτοιμα και τα φετινά σοκολατάκια μου...

απολαύστε τα!!!

Dear Mr president...

Dear Mr. President
Come take a walk with me
Let's pretend we're just two people and
You're not better than me
I'd like to ask you some questions if we can speak honestly
What do you feel when you see all the homeless on the street
Who do you pray for at night before you go to sleep
What do you feel when you look in the mirror
Are you proud?

How do you sleep while the rest of us cry
How do you dream when a mother has no chance to say goodbye
How do you walk with your head held high
Can you even look me in the eye
And tell me why???

Dear Mr. President
Were you a lonely boy
Are you a lonely boy
Are you a lonely boy
How can you say
No child is left behind
We're not dumb and we're not blind
They're all sitting in your cells
While you pay the road to hell
What kind of father would take his own daughter's rights away
And what kind of father might hate his own daughter if she were gay
I can only imagine what the first lady has to say
You've come a long way from whiskey and cocaine

How do you sleep while the rest of us cry
How do you dream when a mother has no chance to say goodbye
How do you walk with your head held high
Can you even look me in the eye

Let me tell you bout hard work
Minimum wage with a baby on the way
Let me tell you bout hard work
Rebuilding your house after the bombs took them away
Let me tell you bout hard work
Building a bed out of a cardboard box
Let me tell you bout hard work
Hard work Hard work
You don't know nothing bout hard work
Hard work Hard work
Oh How do you sleep at night
How do you walk with your head held high
Dear Mr. President
You'd never take a walk with me
Would you?!?!?

Για τον Αλέξη..

Δε θα αναφερθώ στο πώς ή το γιατί συνέβησαν όλα αυτά...

Όλοι νομίζω πως καταλαβαίνουμε κάποια πράγματα.

Είναι κρίμα κι άδικο πάντως.



Καλό σου ταξίδι Αλέξη...Να΄σαι καλά εκεί ψηλά...

Στη ζωή λίγες φορές τα πράγματα έρχονται όπως τα θες.

Τις περισσότερες μάλιστα αρχικά δυσανασχετείς με την ίδια τη ζωή,καταριέσαι τη μοίρα σου και ζητάς αυτό που δεν έχεις.

Στη συνέχεια, προσπαθείς να δεις τα πράγματα με άλλο μάτι,μπας κι επιβιώσεις.

Αρκεί η προσπάθεια της επιβίωσης για να γίνει η αρχή..

Γιατί όταν μπεις στο παιχνίδι,πρέπει να παίξεις και να αγωνιστείς ώστε να καταφέρεις κάτι.

Αφού όμως μπεις,πρέπει και να βγεις.

Πριν βγεις όμως πρέπει να επιλέξεις αν θα΄σαι ο νικητής ή ο χαμένος..

Sea&Sun

Μια ψυχή με ρώτησε τι αγαπώ πιο πολύ απ'όλα αυτά που δημιούργησε ο Θεός...


Κ εγώ του είπα ότι λατρεύω τη θάλασσα και τον ήλιο..

Εκείνος ξίνισε,αφού είναι λάτρης της βροχής και του χειμώνος,
εγώ όμως δεν πτοούμαι...!


Τρελαίνομαι για την μυρωδιά της,τον ήχο των κυμάτων της,την έκταση της...

Με ηρεμεί τόσο πολύ κ μόνο στην όψη της!

Κι απ'την άλλη πάλι σκέφτομαι τον ήλιο και αισθάνομαι τόσο γλυκά μόνο κ μόνο στην σκέψη μιας ηλιόλουστης μέρας(σαν τη σημερινή ένα πράγμα!)!!!
Γιατί η καλή μέρα, που λένε, απ'το πρωί φαίνεται...;))



Ο συνδυαμός όμως ήλιου-θάλασσας με κάνει και υποκλίνομαι στα κέφια Του...

Κενή? .... Κι όμως,τόσο γεμάτη κοντά σου!

-Τι νιώθεις?
-Τι νιώθω?
-Ναι.Τι νιώθεις?
-Τι νιώθω?
-Σταμάτα να επαναλαμβάνεις αυτό που λέω.
-Καλά.
-Τι καλά?Δεν έχει καλά.Πες μου τι νιώθεις.Σε νιώθω,δεν είσαι καλά τελευταία...
-Αφού με νιώθεις,τι ρωτάς?
-Θέλω να μου πεις εσύ η ίδια.Τι νιώθεις?
-Δε νιώθω.Δεν ξέρω τι νιώθω.
-Δε γίνεται αυτό.Όλοι κάτι νιώθουμε.
-Κενή.
-Τι κενή?
-Άδεια πως το λένε?!
-Σε νιώθω.
-Αν με ένιωθες,δεν θα ρωτούσες.
-Προσπαθώ να σε βοηθήσω.Δε θέλω να είσαι έτσι γιατί στενοχωριέμαι κι εγώ.
-Εσύ γιατί στενοχωριέσαι?
-Τι γιατί ρε?Γιατί σ'αγαπάω ρε χαζό.
-Μ'αγαπάς?
-Ναι. Κ το ξέρεις.
-Κ μη με λες χαζό.
-Καλά.
-Αγκάλιασε με.







Δεν είπαμε άλλες λέξεις...
.
.
.
.
.
.
.
...νιώθαμε.

Γιατί τόσο νωρίς???

Πάει ένας χρόνος σήμερα απ'το "φευγιό" σου...

Έφυγες τόσο νωρίς από τούτο τον κόσμο...

Είχες τόσα πολλά να ζήσεις ακόμα...

Τί είναι 24 χρόνια ζωής μόνο?

Τίποτα μπροστά στην αιωνιότητα θα πει κανείς.

Κάποιος μου είπε: "Τι τον σκέφτεσαι?Ο Κώστας ΠΕΘΑΝΕ.Δεν ζει πια."

Εγώ πάλι λέω πως πεθαίνουν μόνο όσοι ξεχνιούνται.

Κι εσύ είσαι εδώ ακόμα, κι εξακολουθείς να ζεις κοντά μας.

Αδερφέ μου,μακάρι να σ'είχα στην αγκαλιά μου,να ήσουν δίπλα μου.

Όπως όλα αυτά τα χρόνια..Μου λείπεις τόσο πολύ γαμώτο!!!!!

Εσύ...!

...όνειρο που τέλειωσε νωρίς...

14 Νοεμβρίου Παγκόσμια Ημέρα Διαβήτη

Ενωθείτε για τον διαβήτη








Kαι ναι λοιπόν,σήμερα γιορτάζω!!!!!

Τα 10 καλύτερα πράγματα που διαθέτουν όσοι έχουν διαβήτη

Aντέγραψα από το χαμομηλάκι το παρακάτω...

Αγαπημένο μου χαμομηλάκι,
Το πανεπιστήμιο Johns Hopkins παρουσίασε στο διαδυκτιακό blog για τον διαβήτη το παρακάτω κείμενο για τα 10 καλύτερα πράγματα που διαθέτουν όσοι έχουν διαβήτη:
10. Είναι καλοί με τους αριθμούς. Ακόμα και αν δεν θεωρείς τον εαυτό σου μαθηματική διάνοια, κατά πάσα πιθανότητα εφαρμόζεις περισσότερα μαθηματικά από τους περισσότερους ανθρώπους. Σκέψου τους αριθμούς που παρακολουθείς κάθε μέρα: καθημερινές τιμές γλυκόζης, ετικέττες τροφών, μετρήσεις υδατανθράκων, εργαστηριακά αποτελέσματα και άλλα πολλά.
9. Είναι δημιουργικοί. Εφόσον η ρύθμιση του διαβήτη καταναλώνει κάποιον από τον πολύτιμο χρόνο κάθε μέρα, θα έχουν οπωσδήποτε σκεφθεί δημιουργικούς τρόπους για να συμπεριλάβουν τα γεύματα, τη σωματική άσκηση, τις μετρήσεις της γλυκόζης, τα φάρμακα και τις επισκέψεις στον γιατρό.
8. Είναι τεχνολογικά δεξιοτέχνες. Ας το παραδεχθούμε: ο μετρητής της γλυκόζης είναι εντυπωσιακή συσκευή. Χρησιμοποιώντας την μπορείς να ελέγχεις κάτι περισσότερο πολύπλοκο τεχνολογικά από το κινητό τηλέφωνό σου. ΄Οταν μάλιστα "κατεβάσεις' στοιχεία από τον μετρητή σου ή χρησιμοποιείς αντλία ινσουλίνης, είσαι πραγματικά δεξιοτέχνης.
7. Διαθέτουν γνώσεις διατροφής. Έχω ακούσει ότι γνωρίζουν για τη διατροφή περισσότερα από όσα είχαν σχεδιάσει να μάθουν και φυσικά, πολύ περισσότερα από τους φίλους τους.
6. Έχουν υποστήριξη από δομημένη κοινότητα. Η ύπαρξη του διαβήτη σε καθιστά αυτομάτως συνδεδεμένο με τα εκατομμύρια άλλα άτομα με διαβήτη.
5. Έχουν όφελος από τη σωματική άσκηση. Απολαμβάνουν όλα τα ίδια οφέλη όπως κάποιος χωρίς διαβήτη, αλλά η επίδραση της άσκησης στα επίπεδα της γλυκόζης, δυνατόν να είναι ακόμα μεγαλύτερη.
4. Έχουν ταχεία ενημέρωση για μεταβολές του τρόπου ζωής. Ο μετρητής γλυκόζης πληροφορεί σε όλα, αμέσως. Κάθε μεταβολή στη διατροφή, στο πρόγραμμα άσκησης ή στο σωματικό βάρος, αντικατοπρίζεται στα επίπεδα αυτά της γλυκόζης.
3. Είναι περισσότερο υγιείς. Μάλιστα, εμφανίζοντας τον διαβήτη μπορούν πραγματικά να βελτιώσουν την υγεία τους. Η νόσος τους δίνει κίνητρο να ακολουθήσουν σχέδιο γευμάτων, να ασκούνται και να προσέχουν το βάρος τους, μια αγωγή που εγγυημένα τους κάνει υγιέστερους.
2. Είναι καλά φροντισμένοι. Επειδή έχουν διαβήτη παρακολουθούνται τακτικά από τον γιατρό τους, ενώ επισκέπτονται ομάδα ειδικών (καρδιολόγο, ποδολόγο, οδοντίατρο, οφθαλμίατρο, διαιτολόγο και ακολουθούν και άλλοι στον κατάλογο).
1. Έχουν αυτογνωσία. Το να έχεις διαβήτη στη πραγματικότητα σου διαμορφώνει την προσωπικότητα. Σε αναγκάζει να έλθεις σε επαφή με την συναισθηματική σου πλευρά και σε διδάσκει πως συμπεριφέρεσαι σε μερικές δύσκολες καταστάσεις.
Μπορείς να ζήσεις μακρά και υγιή ζωή με - και ιδίως από - τον διαβήτη. Και το τελικό συμπέρασμα είναι ότι το κλειδί της μακροζωϊας είναι να φροντίζεις ένα χρόνιο νόσημα.
Είναι άραγε παράδοξο ότι τα συγγράμματα για τον διαβήτη έγραφαν προ 50 ετών, ότι τα παιδιά με διαβήτη είναι ευφυέστερα των συνομιλήκων τους?

Άρθρο από το Περιοδικό "Νεανικός Διαβήτης - Τα Νέα μας", τεύχος 66, Ιανουάριος - Μάρτιος 2008, σελίδα 8


Απλά για να ξέρετε κάποια παραπάνω χαρακτηριστικά για μας τους γλυκούληδες!!!!χαχα...;)

Ένα τραγούδι που λάτρεψα απ'την πρώτη στιγμή που το άκουσα...
Κι έχει περάσει πολύς καιρός από τότε,
κι ακόμη συνεχίζει να με μαγεύει,όπως την πρώτη φορά...!

Όλοι οι άνθρωποι
έχουν ακριβώς τις ίδιες πιθανότητες:
να διακριθούν ή να χαθούν.

Αρκεί να ΜΗΝ φοβηθούν τους καρχαρίες της ζωής και να πάρουν το ρίσκο......

Σε απέφυγα όσο πιο πολύ μπορούσα είναι η αλήθεια…
Κλείστηκα στο καβούκι μου για να προφυλάξω εμένα.
Έβγαλα τα αγκάθια μου σα σκαντζόχοιρος κ πλέον εγώ επιλέγω ποιους θα αφήσω να με πλησιάσουν.

Οι σκαντζόχοιροι για να μην πληγώνουν ο ένας τον άλλον με τα αγκάθια τους, πλησιάζουν ο ένας τον άλλον σιγά-σιγά κ με προσοχή…

Δε θα επιτρέψω να με πληγώσεις ποτέ ξανά…

...As long as the sun shines,
i will keep trying...

Διαβήτης…σύμμαχος ζωής!

Ήμουν μόλις 5 ετών όταν έμαθα πως είχα σακχαρώδη διαβήτη τύπου 1.Η ανικανότητα του παγκρέατος μου να παράγει ινσουλίνη, ίσως και να ήταν η αρχή για να καταλάβω πόση δύναμη έκρυβα μέσα μου.
Ο διαβήτης είναι απλά ένας τρόπος ζωής. Μαθαίνεις να συμβιώνεις μαζί του κι αυτός μαζί σου. Το μόνο του κακό είναι πως αν τον βαρεθείς, ΔΕΝ μπορείς να πάρεις διαζύγιο![Ναι, ναι καλά διαβάζετε!] Γι’αυτό λοιπόν πρέπει να τον προσέχεις για να σε προσέχει κι αυτός! Είναι μια σχέση «δούναι και λαβείν».

Κάποτε…είχα πάει σε ένα οφθαλμίατρο και μου είχε πει μια ιστορία...Θα την μοιραστώ μαζί σας..

‘Ο κος Διαβήτης κι ο κος Διαβητικός είναι αντίπαλοι σε ένα παιχνίδι τέννις.
Ο κος Διαβήτης το μόνο που ξέρει να κάνει είναι να σου πετάει συνεχώς το μπαλάκι. Τίποτα παραπάνω. Αν λοιπόν ο κος Διαβητικός είναι έξυπνος, τότε μπορεί να κερδίσει τον αγώνα, έχοντας υπομονή κι επιμονή, αποκρούοντας τα μπαλάκια του κ.Διαβήτη. Γιατί ο κος Διαβήτης είναι ένας χαζός παίχτης, ένας χαζός αντίπαλος χωρίς τεχνική (είπαμε πως το ΜΟΝΟ που ξέρει να κάνει είναι σου πετάει το μπαλάκι), ενώ ο κος Διαβητικός είναι ένας παίχτης με θέληση να κερδίσει τον αγώνα, απλά αποκρούοντας τα μπαλάκια….’

Έτσι, όπως σε όλα τα πράγματα, έτσι και με το διαβήτη, δεν χρειάζεται κόπος…αλλά….τρόπος μαζί με επιμονή και υπομονή! ;-)


Αν κάποιος από εσάς που διαβάζει αυτό το κείμενο είναι ‘γλυκός’, έχω να του πω πως η γλύκα μας είναι η γοητεία κι η μαγκιά μας! Και πως αν ποτέ τον παίρνει από κάτω ψυχολογικά, να σκέφτεται πως είμαστε πολλά εκατομμύρια ζαχαρωτά σ’ αυτό τον κόσμο..!!!!!!!!


Υ.Γ.1 Είμαι γλυκύτατη κι αυτό είναι μικροβιολογικά πιστοποιημένο!
Y.Γ.2 Αφορμή για αυτό μου το post στάθηκε το 7ο πανελλήνιο συνέδριο που διοργανώθηκε το ΣΚ για άτομα με σακχαρώδη διαβήτη

Ο πρίγκιπας που έγινε βάτραχος ….(στα μάτια και στην καρδιά μου)

Μια φορά κι έναν καιρό μια μικρή πριγκίπισσα καθώς έκανε μια βόλτα στο ποτάμι, συνάντησε εκεί έναν βάτραχο. Τον πλησίασε κι άρχισε να μιλάει μαζί του, παρόλο που όλοι οι υπόλοιποι άνθρωποι τον απομάκρυναν από κοντά τους. Κι ο λόγος?...Τους τρόμαζε η ασχήμια του! Όμως η πριγκίπισσα καθώς τον γνώριζε με τον καιρό, ανακάλυψε πως έκρυβε τόση ομορφιά στη ψυχή του…! Όση του έλειπε εξωτερικά, τόση κι ακόμη περισσότερη είχε μέσα του…!

Η πριγκίπισσα άρχισε να τη διεγείρει το μυαλό του και να τη γοητεύουν τόσο πολύ τα λόγια και τα ποιήματα του που στο τέλος…..τον ερωτεύτηκε!
Ο βάτραχος της έμοιαζε με πρίγκιπα πλέον στα μάτια της! {Λένε πως ο έρωτας τυφλώνει εξάλλου!}
Ερωτεύτηκαν, αγαπήθηκαν και έζησαν πολύ καλά μαζί για αρκετά χρόνια, ώσπου μια μέρα ο πρίγκιπας έφυγε μακριά της. Χωρίς να πει τίποτα. Αναζητώντας την βασίλισσα ενός άλλου παραμυθιού και αφήνοντας την πριγκίπισσα μόνη της.

Ο πρίγκιπας όμως, με την αγάπη της πριγκίπισσας, είχε ξεχάσει πως ήταν βάτραχος στην πραγματικότητα. Νομίζοντας πως όλοι τον βλέπουν σαν πρίγκιπα, άρχισε να μη λογαριάζει τίποτα κ φερόταν αλαζονικά κι άσχημα στη βασίλισσα. Μέχρι που μια μέρα η βασίλισσα δεν τον άντεξε άλλο και τον αποκάλεσε βάτραχο!Kι εκείνος θύμωσε, αφού είχε ξεχάσει ποιος πραγματικά ήταν…
Τότε αποφάσισε να γυρίσει πίσω στην πριγκίπισσα του και να της πει πως είχαν τα πράγματα.

Η πριγκίπισσα αφού άκουσε αυτά που είχε να της πει, δάκρυσε και τότε ο βάτραχος απόρησε..
‘Δακρύζω και στενοχωριέμαι, γιατί ο πρίγκιπας μου ήταν τόσο όμορφος μέσα του! Τώρα η ασχήμια που βγάζεις δεν θυμίζει τίποτα απ’ όσα εγώ ερωτεύτηκα κι αγάπησα. Δεν μου είσαι τίποτα πια. Είσαι απλώς ένας βάτραχος, που κάποτε υπήρξες ο πρίγκιπας μου’, του είχε πει εκείνη.

Η πριγκίπισσα επέστρεψε στο παλάτι της κι ο βάτραχος στο ποτάμι. Από τότε δεν ξανασυναντήθηκαν. Δεν ξαναμίλησαν. Μόνο που όταν μαθαίνει πως κάποιος πέρασε απ’ το ποτάμι, τον ρωτάει μήπως είδε έναν πρίγκιπα…Κι όλοι της απαντάνε πως μόνο ένας δυστυχισμένος βάτραχος ζει εκεί…

Εκείνη κάνει παρέα που και που με τις αναμνήσεις του πρίγκιπα της και χαμογελάει. Κρύβει την αγάπη της γι’ αυτόν καλά μέσα στην καρδιά της κι ύστερα επιστρέφει πάλι στη ζωή της…

Απλά απορεί…από πότε οι άνθρωποι άρχισαν να ξεχνούν ποιοι είναι και γιατί σταμάτησαν να εκτιμούν?

Όλοι εδώ μέσα βρισκόμαστε γιατί έχουμε κάτι να πούμε.Oτιδήποτε κι αν είναι αυτό.

Σκέψεις,συναισθήματα,ιδέες,ουσιώδη ή ανούσια πράγματα παίρνουν μορφή μέσα απ'τις λέξεις τις οποίες διαλέγουμε εμείς οι ίδιοι για να τα περιγράψουμε...

Είναι αυτά που μας εκφράζουν,είναι αυτό που νιώθουμε...Είναι η αποτύπωση του εσωτερικού μας κόσμου,της ψυχής μας...


Είμαι εδώ για να μοιραστώ μαζί σας μια δόση απ'τον δικό μου κόσμο...παραδεισένιο ή μη,δεν έχει σημασία.Το θέμα είναι πως θέλουμε εμείς να τον δούμε!


Καλώς σας βρήκα...